Аманат – шыншыл, сенімді болу деген сөз. Фиқһ ілімінде сенімді адамға қалдырылған мүлікке аманат делінеді. Аманатты ешқандай зиян тигізбей, дәл сол күйінде иесіне қайтару керек. Аманатты сақтамау – мұнафиқтық (екі жүзділіктің) белгісі. Аманаттың маңыздылығын төмендегі хадистерден аңғаруға болады:

Алла Тағала жанымызды, денені және барлық мүшелерді бізге аманат ретінде берген. Кез келген нығмет аманат болып табылады. Бұл аманаттарды Раббымыздың разылығынан басқа мақсатта қолдану – ол аманатқа қиянат жасау болмақ. Мысалы, бала-шағамыз, жұбайымыз – бізге аманат. Бұл жайлы ардақты пайғамбарымыз (ол кісіге Алланың игілігі мен сәлемі болсын):

Сонымен қатар,

секілді аманатқа қатысты әрі оның маңыздылығын көрсететін пайғамбардың (ол кісіге Алланың игілігі мен сәлемі болсын) хадистері мұсылман адамның шынайылығы аманатқа беріктігімен аңғарылатынын білдіруде.

«Ахзаб» сүресінде айтылған аманат – орындалуы сауап және тәрк етілуі жаза болған діннің барлық әмірлері мен тыйымдары. (Жәлаләйн)

Бес уақыт намазға аманат делінген. «Ниса» сүресінің 58-ші аятындағы аманат сөзін Расулулла ғибадат деп айқындап, бес уақыт намазды оқуды бұйырған. (Бәйдәуи)

Аманатқа ақыл және Ислам діні деген мағына берген ғалымдар да болды. Өйткені ақылды адам Ислам дініне мойынсұнады. Демек, ақылды болып, діннің әмірлері мен тыйымдарына бағынған, намаз оқыған адам аманатты сақтаған болады.