Кепілақы — шарт жасаудың дәлелі ретінде осы шарттың міндеттерін орындау әрі міндеттерін орындауды қамтамасыз ету үшін, аталмыш шарттың бір жағы екінші жағына беретін ақша сомасы.

Егер сауда мәмілесі іске аспаса, онда кепілақы қайтадан сатып алушыға қайтарылып беріледі. Имам Ахмад ибн Ханбалды қоспағанда басқа мәзхабтағы имамдардың пікірі бойынша сатып алу-сату актін жасауда кепілақы алу рұқсат етілмеген болып саналады. Ханафи мәзхабының имамдары кепілақы берілген сатып алу-сату актісін жарамсыз деп санаса имам Мәлік пен имам Шафи мұндай актіні жалған деп санаған.

Кепілақының рұқсат етілмегендігіне дәлел ретінде бұл ғалымдар келесі риуаятты келтірген:

Ал имам Ахмад ибн Ханбал, Муджахид, Ибн Сирин, Нафи ибн Харс и Зейд ибн Аслям кепілақы алуды рұқсат етілген деп санаған. Бұған дәлел ретінде Зейд ибн Аслям келтірген келесі хадисті келтірген, мұнда былай айтылған:

Алайда кейбір мухаддистер бұл хадисті әлсіз деп санаған. Кепілақыға рұқсат етілген деп санағандардың басқа дәлелі ретінде Ибн Сириннің Омар ибн Хаттабтың (оған Алла разы болсын) кепілақы алуға рұқсат бергендігі туралы сөзі бар.

Өзіміз көріп отырғандай, сауда-саттық мәмілесіндегі кепілақы мәселесі факихтермен ерте кезден бастап бүгінгі күнге дейін талқыланып келеді.