Бір хадисте Алла Елшісінің (оған Алланың салауаты мен сәлемі болсын) былай айтқаны келтірілген:

Танымал ақындардың бірі Каб Алла Елшісінің (оған Алланың салауаты мен сәлемі болсын) алдында өзінің белгілі «Банат Суад» касыдасын оқыған, ал Пайғамбарымыз (оған Алланың салауаты мен сәлемі болсын) оны тыңдаған. Тіпті сол касыдада сүйікті әйелдің сілекейін шарапқа ұқсату сияқты көптеген астарлы сөздер болғанына қарамастан, Алла Елшісі (оған Алланың салауаты мен сәлемі болсын) өлеңнің оқылуына кедергі келтірмеген. Руйа «Бахр» кітабында былай жазылған:

«Касыдада айтылған Суад Кабаның әйелі әрі оның ағасының қызы болған. Өзі туралы Алла Елшісіне (оған Алланың салауаты мен сәлемі болсын) жаман айтқанын білген Суад қашып кетеді де, Каб көп уақыт Суадсыз өмір сүреді.  Осы айырылысу аталмыш касыданың жазылуына себеп болған екен».

Сахабалардың және ірі ислам ғалымдарының арасында өлең жазбаған жан жоқ шығар?! 

Осылайша, өлең жазуда тұрған еш әбестік жоқ деп айтуға болады. Ең бастысы, жазылған өлеңдер шариғат бекіткен шектен шықпаса болды. Ал бұл шектен шыққанның бәрі харам болып табылады.

Ислам ішімдікке, зұлымдыққа және арамдыққа тыйым салғаны белгілі. Сондықтан осы дүниелерді өлеңде немесе тақпақта айту, дін жағынан харам болып табылады.