Бір күні Мәжнүн түйесін жолға әзірлеп, Ләйле тұратын ауылға аттанбақшы болады. Екеуі біраз жол жүреді. Мәжнүннің бар арманы ертерек Ләйләсына жету болды. Ал түйе болса, артта қалған ботасын сағынып, тезірек ауылға қайтуды ойлады.

Мәжнүн есін ұмытып, түйенің жүгенін қолынан шығарып алғанын түйе де сезіп, ат басын ауылға бұрып, ботасына қайтып кете берді.

Мәжнүн өз-өзіне келген соң түйесінің қайтадан артқа қайтып кеткенін көреді. Осылайша үш күн өтеді. Мәжнүн өзін ұзақ жылдар бойы сапарда жүргендей сезініп, не істерін білмей дал болады.

Ақыр соңында ол түйесіне: