Ибн Аббас (р.а.) әңгімелеуде:
«Бір күң Омарға келіп: «Қожайыным зина істедің деп кінәлап, мені қып-қызыл шоққа отырғызды, сол себептен әурет жерім күйіп қалды», – деп шағымданды. Омар (р.а.):
– Қожайының сенің зина істегеніңді көзімен көрді ме? – деп сұрайды. Күң:
– Жоқ, – деп жауап береді.
– Жоқ, өзің мойындадың ба?
– Жоқ.
– Олай болса, қожайының менің алдыма келсін, – дейді.
Күңнің қожайыны алдына келгенде, Омар (р.а.):
– Демек, сен Алланың азабымен (отпен) азаптаған екенсің, солай ма? – деп сұрайды. Әлгі кісі:
– Ей, мүміндердің әміршісі, одан күмәнданған едім, – дейді.
– Үстінен түстің бе? – деп сұрайды Омар (р.а.).
– Жоқ.
– Жоқ, өзі мойындады ма?
– Жоқ, мойындаған жоқ.
Сонда Омар (р.а.):
– Аллаға ант етемін, егер мен Расулалланың «Құлы үшін қожайынына, баласы үшін әкесіне қысас жасалмайды» дегенін естімегенде, мына күңге істегеніңді дәл өзіңе де істер едім, – дейді.
Сөйтті де әлгі қатыгез кісіге жаза ретінде жүз рет дүре соқтырды. Күңге: «Басыңа бостандық бердім, бұдан былай Алла разылығы үшін азатсың. Мен Расулалланың: «Отқа күйдірілген немесе көзі ойылған, құлағы, мұрны кесілген адам азат. Ол – Аллаһ пен расулының азаты» дегенін өз құлағыммен естігенмін», – деді.
Қ.Бағашар
Pіkіrler (0)
Тіркелген қолданушылар ғана пікір қалдыра алады. Сайтқа кіру