Мәдинаға кіре берісте жол шетінен жалынышты дауыс естілді. «Алла разылығы үшін» деп өткен-кеткенге алақан жайған қайыршының күйі аянышты-ақ еді.

Дәл осы сәт Әли мен түйе жетектеп келе жатқан Қамбардың арасында мынадай бір әңгіме өрбіді.

Әли:

- Әй, Қамбар! Мына байғұс не сұрап тұр?

- Құрма сұрап тұр.

- Берсеңші, ендеше!

- Құрма қапта ғой..

- Қабымен бер, ендеше!

- Қап түйенің үстінде ғой..

- Түйесімен бер, ендеше!

Әлидың айтқанын бұлжытпай орындаған Қамбар:

«Түйенің тізгіні менің қолымда деуге қорықтым, - дейді, - әйтпесе, мені де қоса ойланбастан әлгі қайыршыға беріп жібергендей еді...».

 Иә, сахабалар тым дархан мінезді еді.

«Тағлым тамшылары» кітабынан...